ΦΙΛΟΣΟΦΗΜΑΤΑ - ΘΥΜΟΣ

Αφήνουμε τον θυμό να μας παρασύρει, με αποτέλεσμα να θυμώνουμε για πράγματα τα οποία στην πραγματικότητα δεν είναι σημαντικά και δεν μας προκαλούν θυμό! Άραγε ο θυμός είναι  η έλλειψη μέσων έκφρασης; Μήπως μέσω αυτού προσπαθούμε να εκφράσουμε ένστικτα και πάθη μας;

 Έχεις παρατηρήσει ότι αναζητούμε συνεχώς στα πάντα τις αρνητικές πλευρές και αναλωνόμαστε στο να παραπονιόμαστε και να γκρινιάζουμε ακόμα και για καλά πράγματα που μας συμβαίνουν;; Μήπως αισθανόμαστε περισσότερο σημαντικοί και αγαπητοί όταν έχουμε κάποιο πρόβλημα κι όταν είμαστε θυμωμένοι, ώστε να δώσουμε στον φίλο μας την ευκαιρία να βρεθεί εκεί δίπλα και να αισθανθεί κι αυτός σημαντικός βλέποντας ότι και κάποιος άλλος έχει πρόβλημα ίσως χειρότερο από το δικό του και με αυτόν τον τρόπο να αισθανθεί τυχερός και πολύτιμος για τον φίλο που του συμπαραστέκεται;;

Ας  προσπαθήσουμε, λοιπόν, να εκφραστούμε μέσα από τις θετικές πτυχές του εαυτού μας, μέσα από το συν κι όχι από το πλην. Λες τότε να γίνουμε μισητοί;; Λες τότε να προκαλέσουμε τον φθόνο των γύρω μας ; Κάποιοι θα μας πουν τρελούς, κάποιοι άλλοι ονειροπόλους και κάποιοι τρίτοι απλά ανόητους!

Η ανθρώπινη αντίδραση μπορεί να χαλιναγωγηθεί. Μπορούμε να την ελέγξουμε. Μπορούμε να απελευθερώσουμε τον θυμό, μπορούμε να εκδηλώσουμε τη χαρά, μπορούμε να γίνουμε αρνητικοί, αλλά και θετικοί! Η επιλογή ανήκει σε εμάς! Τι ευχαριστεί τον καθένα;; Θέλεις να προκαλείς τον οίκτο των γύρω σου, ώστε να ασχολούνται συνεχώς με τα προβλήματα σου και να αισθάνονται εκείνοι καλύτερα που δεν αντιμετωπίζουν τα ίδια με εσένα ή προτιμάς να προκαλείς τον φθόνο των συνανθρώπων σου προβάλλοντας ένα θετικό πνεύμα που ξέρει να αντιμετωπίζει τα πάντα, ξέρει να υπομένει και να προσπαθεί και κάθε πρόβλημα το μετατρέπει σε μια απλή περιπέτεια που κάποια στιγμή θα τελειώσει;; Θες να είσαι κοινωνικοποιημένος ή θες να μείνεις στην απομόνωση, γιατί ο θετικός άνθρωπος στο τέλος μένει μόνος και όλοι τον κατηγορούν  για αδιαφορία ακόμα και για μικρά ασήμαντα πράγματα, κι αυτό πάντα το κάνουν οι μίζεροι κι αρνητικοί άνθρωποι που προσπαθούν να βρουν εξιλαστήρια θύματα και υπεύθυνους των προβλημάτων τους!

Τι σημαίνει, όμως, η λέξη θυμός; Προέρχεται από τη λέξη ‘’θύω’’ που σημαίνει ‘’εφορμώ, τρέχω ορμητικά΄΄.  Αρχικά, δήλωνε την καρδιά ως έδρα των συναισθημάτων, των κινήτρων και του φρονήματος. Στον Πλάτωνα συναντάμε τον θυμό σαν ένα από τα τρία μέρη της ψυχής, όπου αποτελεί την κινητήριο δύναμη των ευγενών συναισθημάτων, όπως της ανδρείας και του θάρρους. Το λεγόμενο θυμοειδές είναι αυτό, το οποίο τιθασεύει το επιθυμητικόν, καθώς μπροστά στις αλόγιστες επιθυμίες και στα πάθη του ανθρώπου αντιπαραβάλλει τα ευγενή συναισθήματα κι έτσι επιφέρει την ισορροπία. Από την άλλη πλευρά, συναντάμε στον Όμηρο τον θυμό ως συνώνυμο του μένους, της οργής, ως μία ακαταλόγιστη δύναμη, την οποία αδυνατούμε να κουμαντάρουμε.

Στην καθημερινότητά μας, παρατηρούμε όλο και περισσότερους ανθρώπους να συμπεριφέρονται θυμωμένα μη ελέγχοντας την οργή τους, η οποία πηγάζει από την αγανάκτηση που βιώνουμε στη μεγαλούπολη βλέποντας το φυσικό μας περιβάλλον, με το οποίο μας συνδέει ένας άρρηκτος και νοητός δεσμός, να καταστρέφεται. Αποξενωνόμαστε από το κοινωνικό σύνολο μέσω του οποίου μάθαμε να επιβιώνουμε και να αποκτάμε αξία. Αλλοτριώνεται ο χαρακτήρας μας, εφόσον αναλωνόμαστε μονάχα στην κατανάλωση υλικών αγαθών υπακούοντας στο επιθυμητικόν και εγκαταλείποντας την πνευματική μας ανύψωση. Αυτό οδηγεί στην απώλεια του χαρακτήρα μας, της ταυτότητάς μας, της ίδιας μας της υπόστασης. Γινόμαστε μονομερείς, μονοδιάστατοι, αδιάφοροι. Αφηνόμαστε στην καταστροφή, την οποία εμείς οι ίδιοι επιτείνουμε. Γινόμαστε έρμαια των παθών μας και ετεροκαθορισμένων επιθυμιών που μας επιβάλλονται αλόγιστα κι ασυνείδητα. Χάνουμε την ικανότητα της κριτικής αντιμετώπισης και της αντίδρασης. Η λήθη σαν ένα σύννεφο καλύπτει οποιαδήποτε είσοδο διαφυγής από τη μιζέρια. Νομίζουμε ότι χωρίς χρήματα, χωρίς υλικά αγαθά, δεν αξίζουμε μια θέση στην κοινωνία. Δεν αξίζουμε την ευτυχία, δεν αξίζουμε να κάνουμε άλλους ευτυχισμένους. Απογοητευόμαστε. Αφηνόμαστε. Κλεινόμαστε στον εαυτό μας και δεν ζούμε. Και τότε, έρχεται η οργή, το ξέσπασμα σε πράγματα που σε διαφορετικές συνθήκες δεν θα ξεσπούσαμε. Οργιζόμαστε, επειδή κάποιος είχε το θράσος να μας προσπεράσει γρήγορα στην εθνική όδο, γιατί απλά έχει καλύτερο αμάξι. Θυμώνουμε, επειδή στο ταχυδρομείο κάποιος αναιδής μας πήρε τη σειρά. Βγαίνουμε εκτός εαυτού, όταν κάποιος μας παίρνει τη θέση του παρκινγκ. Χάνουμε την ψυχραιμία μας, όταν κάποιος μας σπρώχνει στο τρένο για να προλάβει να μπει μέσα.

Οργιζόμαστε, λοιπόν, και θυμώνουμε με μικρά πράγματα, γιατί νιώθουμε την επιθυμία να εκτονωθούμε, να ξεσπάσουμε, να εκφράσουμε την αγανάκτησή μας για διάφορα που  μας συμβαίνουν. Μόνο που εκφραζόμαστε λάθος, ετεροχρονισμένα και σε λάθος αντικείμενα. Νιώθεις αγανάκτηση που μετουσιώνεται σε οργή; Γράψε γι’ αυτό, ζωγράφισε γι’ αυτό, τραγούδησε γι’ αυτό, συζήτησε γι’ αυτό, χόρεψε γι΄ αυτό, μαγείρεψε γι’ αυτό, φωτογράφησε γι’  αυτό, κατασκεύασε γι’  αυτό, διάβασε γι’ αυτό, παίξε γι’ αυτό, τρέξε γι’ αυτό, σκέψου γι’ αυτό … βρες τρόπο να εκφραστείς γι’  αυτό και τότε θα δεις πως θα περάσει, πως θα μείνει πίσω, σαν μια ανάμνηση απλή, ώσπου την επόμενη μέρα να οργιστείς με κάτι άλλο, γιατί πάντα θα υπάρχει κάτι νέο που θα σε φέρει σε αγανάκτηση, πάντα...γιατί η ζωή είναι γεμάτη από πάθη, μια μεγάλη αρένα με μονομάχους και άγρια θηρία. Καλείσαι να διαλέξεις, αν θα είσαι το θηρίο ή ο μονομάχος. Αλλά και πάλι αν διαλέξεις να είσαι ο μονομάχος, πρόσεξε μην γίνεις σαν το θηρίο, καθώς πολλές φορές για να αντιμετωπίσουμε μια κατάσταση κάνουμε το λάθος να ερχόμαστε στο ίδιο επίπεδο με τον αντίπαλο. Αυτό που οφείλεις να κάνεις είναι να διατηρείς το δικό σου επίπεδο, τη δική σου υπόσταση και να βρεις το δικό σου τρόπο για να νικήσεις το θηρίο. Ακόμα κι αν χάσεις θα είσαι νικητής, γιατί δεν θα έχεις χάσει τον εαυτό σου…