ENGLISH COURSE

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 1

ΤΑ ΜΕΡΗ ΤΟΥ ΛΟΓΟΥ

ΡΗΜΑΤΑ, ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΑ, ΕΠΙΘΕΤΑ, ΑΝΤΩΝΥΜΙΕΣ Κ.Α

ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑΤΑ ΓΙΑ ΕΠΕΞΕΡΓΑΣΙΑ

1. I have an important conference at work tomorrow, so I am rather busy.
2. Our friends are sitting in the corner, look!
3. Would you like to come to our party on Saturday, Jessica?
4. This coffee is really good!
5. And It’ s cheap here.

Υπάρχουν 8 διαφορετικά μέρη του λόγου στα αγγλικά. Αυτά είναι τα εξής:

• Ουσιαστικά (nouns): conference, work, coffee, party, Saturday, Jessica, friends, corner.
• Επίθετα ( adjectives): important, busy, good, cheap
• Επιρρήματα (adverbs): tomorrow, rather, really, here
• Προθέσεις ( prepositions): at, to, on, in
• Άρθρα ( determiners): an, the
• Αντωνυμίες (pronouns): I, it, you, our, this
• Συνδετικές λέξεις ( Linking words): so, and

ΑΣΚΗΣΕΙΣ

1. Διαβάστε την παρακάτω παράγραφο και προσδιορίστε σε ποια μέρη του λόγου ανήκουν οι υπογραμμισμένες λέξεις.

Andrew didn’ t go to the cafe with the other students. Rachel told him they were going there, but he wanted to finish his work. Andrew isn’ t very sociable. He stays in his room and he concentrates totally on his studies. He’ s an excellent student, but he doesn’ t have much fun.

To – preposition

Cafe – noun

1. the –
2. told –
3. they –
4. there –
5. he –
6. finish –
7. sociable –
8. and –
9. in –
10. excellent –
11. but –
12. fun -

2. Διαβάστε την παράγραφο και καταγράψτε τις λέξεις στα κενά κάτω. Γράψτε τα 3 πρώτα ρήματα κάτω από τη στήλη ‘Verbs’ και ούτω καθεξής. Μην γράφετε κάθε λέξη περισσότερο από μία φορά.

Henry thinks Claire is wonderful. He loves her madly, and he dreams of marrying her, but unfortunately he is rather old for her. Today they are at a café with their friends Sarah and Mark, so Henry can’ t get romantic with Claire. But he might buy her some flowers later.

VERB                   NOUN                        ADJECTIVES                        ADVERBS

PREPOSITIONS  DETERMINERS        PRONOUNS  LINKINK WORDS

3. Οι υπογραμμισμένες λέξεις είναι ρήματα, ουσιαστικά ή επίθετα;

1. Shall we go for a walk? Noun
2. Shall we walk into town? Verb
3. Laura wanted to talk to Rita.
4. Laura wanted a talk with Rita.
5. The windows aren’ t very clean.
6. Doesn’ t anyone clean the windows?
7. We went to a fabulous show in New York.
8. Laura wanted to show Rita her photos.
9. Henry thought Claire looked beautiful.
10. A strange thought come into Emma’ s head.
11. Sarah is feeling quiet tired now.
12. Studying all night had tired Andrew out.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 2

Η ΔΟΜΗ ΤΗΣ ΠΡΟΤΑΣΗΣ

Μία πρόταση αποτελείται από Υποκείμενο (subject), Ρήμα( verb), Αντικείμενο (object) ή Προσδιορισμό (complement) είτε επιθετικό είτε επιρρηματικό (adverbial). Σε μια πρόταση πρώτη λέξη είναι συνήθως το Υποκείμενο, έπειτα το Ρήμα και μετά το Αντικείμενο ή ο προσδιορισμός.

ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑΤΑ

1. I really need a rest.

I: υποκείμενο (subject)

Need: ρήμα (verb)

A rest: αντικείμενο (object)

Really: προσδιορισμός (adverbial)

2. David bought Melanie a present yesterday.

David: υποκείμενο (subject)

Bought: ρήμα (verb)

Melanie: αντικείμενο άμεσο (object)

A present: αντικείμενο έμμεσο (object)

Yesterday: προσδιορισμός (adverbial)

ΑΣΚΗΣΕΙΣ

1. Γράψτε τη συντακτική θέση των υπογραμμισμένων λέξεων στις προτάσεις που ακολουθούν:

We’ re having a great time. – object

1.      The weather is marvellous. –

2.      We really enjoy camping. –

3.      It’ s great. -

4.      We’ re on a farm. -

5.      We like this place. -

6.      The scenery is beautiful. –

2. Βάλτε τις λέξεις στη σωστή σειρά και ξαναγράψτε τις προτάσεις:

Ø  is/ Melanie/ very nice – Melanie is very nice

Ø  football/ likes/ Tom –

Ø  an accident/ David/ had –

Ø  moved/ the piano/ we –

Ø  a tall woman/ Harriet/ is –

Ø  sat/ on the floor/ everyone –

Ø  gave/ some help/ Mike’ s friends/ him –

Ο χειμώνας περνούσε κι ήρθε η άνοιξη, έπειτα καλοκαίρι και ξανά φθινόπωρο! 4

Η Τζέιν επέστρεψε σπίτι. Με το που πέρασε την πόρτα του σπιτιού κοντοστάθηκε καμπουριάζοντας, κοιτάζοντας προς το ταβάνι κι αφήνοντας τη μεγάλη δερμάτινη τσάντα της στο πάτωμα με μια δυνατή κίνηση. Πάλι ήταν μόνη. Κάθε φορά ένιωθε μόνη, μόνο που τώρα ήταν στην πραγματικότητα. Ο Άνταμ δεν θα επέστρεφε σήμερα στο σπίτι ούτε τόσο αργά όσο γυρνούσε καθημερινά. Τώρα συνειδητοποίησε πόσο πολύ της άρεσε ο ήχος που έκανε η πόρτα κάθε φορά που την άνοιγε για να μπει,  σε συνδυασμό πάντα με το βαρύ του περπάτημα. Ένιωσε για μια στιγμή να ακούει αυτόν τον απλό ήχο και της ήταν αρκετό για να νιώσει ότι δεν ήταν μόνη. ‘’Δεν θέλω τίποτε άλλο, Θεέ μου’’, σκέφτηκε, ‘’μόνο κάθε βράδυ να ακούω αυτόν τον ήχο’’. Μπορεί να μην το καταλάβαινε προηγουμένως, αλλά καταλαμβανόταν από ανακούφιση κάθε φορά που ο άντρας της έμπαινε μες στο σπίτι επιστρέφοντας από τη δουλειά.

Πετώντας τα ρούχα της κινήθηκε αργά προς το μπάνιο για να κάνει ένα ζεστό ντους και να χαλαρώσει. Για ώρες έριχνε το νερό επάνω της με τα μάτια κλειστά και εικόνες να στριφογυρίζουν συνεχώς στον νου της. Μόλις βγήκε από το ντους με την πετσέτα γύρω της έκανε μια απαλή και  αργή κίνηση να καθαρίσει τους υδρατμούς από τον καθρέφτη, ώσπου συνάντησε το πρόσωπό της. Άρχισε να το εξετάζει σαν το έβλεπε πρώτη φορά. Με τα δάχτυλά της τέντωσε το μέτωπό της κι έπειτα με τις άκρες τους  προσπάθησε να ανοίξει όσο το δυνατόν περισσότερα τα μάτια της. Έπειτα, κατευθύνθηκε προς τη μύτη. Πότε την έβρισκε μεγάλη, πότε μικρή, πότε ήθελε να την αλλάξει, πότε την καμάρωνε… Στη συνέχεια κατευθύνθηκε προς τα χείλη. Τα σούφρωσε για να δει πόσο σαρκώδη μπορεί να γίνουν και παρατήρησε για πρώτη φορά ότι το επάνω χείλος της δεν ξεχώριζε από το κάτω, ήταν σχεδόν τα ίδια. Ξεφύσησε παρατηρώντας δυο μικρές ρυτίδες που ξεπρόβαλλαν δειλά δειλά στις άκρες των ματιών της. Θα μπορούσε να χαμογελάσει και να το θεωρήσει γοητευτικό ή να σημειώσει στην ατζέντα της ότι θα έπρεπε να επισκεφτεί την επομένη το εμπορικό για να διαλέξει μία καλή αντιρυτιδική κρέμα. Εντούτοις, έμεινε ανέκφραστη, ακίνητη εκεί μπροστά από τον καθρέφτη να παρατηρεί τις ρυτίδες της. ‘’Σημάδια της ζωής’’ σκέφτηκε. Ίσως αν χαμογελούσε περισσότερες φορές, να κατάφερνε να έχει και μικρές, λεπτές ρυτίδες γύρω από το στόμα. ‘’Θα πρέπει να  χαμογελάω περισσότερο’’, ψιθύρισε.

Σκουπίζοντας το σώμα της κοίταξε ένα σημάδι που είχε στο δεξιό της αγκώνα και το οποίο ήταν εκεί από τα παιδικά της χρόνια, από ένα χτύπημα που είχε όταν έπαιζε κυνηγητό και χτύπησε σε μια κολώνα κοιτάζοντας πίσω τον Γιαννάκη που έτρεχε πίσω της με μανία. Πόσο πολύ χάρηκε το παιχνίδι όταν ήταν παιδί! Καμία σχέση με το παιχνίδι που έκαναν τα παιδιά της. Κλεισμένα στο σπίτι, αποκομμένα από τον κόσμο, αποχαυνωμένα μπροστά στην τηλεόραση! Στην καλύτερη να έπαιζαν κάποια Κυριακή στην παιδική χαρά, γιατί τότε είχε χρόνο η Τζέιν να τα πάει. Άντε και το παιχνίδι που έκαναν με τα άλλα παιδάκια στον παιδικό σταθμό. Θυμήθηκε το κατσάδιασμα που της έριχνε η μητέρα της επειδή συνεχώς γυρνούσε στο σπίτι χτυπημένη, αλλά και τα γέλια που έβαζε κάθε φορά που έπεφτε. ‘’Τα έχουμε κακομάθει τα σημερινά παιδιά. Μην γρατζουνιστούν, μη χτυπήσου καθόλου! Φέρνουμε αμέσως την καταστροφή! Εμείς φταίμε’’. Φυσικά, αφού αν δεν γρατζουνιστείς, αν δεν φέρεις σημάδια πάνω σου, δεν ξέρεις τι σημαίνει να ζεις!

Η ώρα είχε περάσει. Άλλαξε αμέσως ρούχα και ανασηκώνοντας την τσάντα της από το πάτωμα έφυγε. Έπρεπε να φέρει τα παιδιά της σπίτι.