Στις ζωές μας συναντάμε ανθρώπους. Πρόσωπα που αφήνουν ανεξίτηλα σημάδια. Όψεις που περνούν αδιάφορες. Η ζωή μας είναι ένας κύκλος συναντήσεων, διαρκών συναναστροφών, συνεχών εμπειριών που αφορούν πρόσωπα που δημιουργούν πλήθος καταστάσεων, ίδιων και συνάμα διαφορετικών. Πολλές φορές έχει τύχει να ζήσουμε μία κατάσταση η οποία μπορεί να μας θυμίζει κάποια άλλη παραπλήσια που έχουμε ζήσει ή που κάποιος είτε φίλος είτε γνωστός μάς έχει αφηγηθεί, οπότε αυτόματα είναι σαν να την έχουμε ήδη ζήσει οι ίδιοι. Μέσα σε αυτόν τον κύκλο των ατελείωτων συναντήσεων αναπτύσσονται δεσμοί οι οποίοι σφυρηλατούνται από κοινά βιώματα, από αγάπη, από μίσος, από συμπάθεια, από αντιπάθεια, από απογοήτευση, από τρυφερότητα, από σεβασμό, από ιδιοτέλεια… Άλλοι δεσμοί είναι πιο σφιχτά δεμένοι, άλλοι πιο χαλαροί, αλλά όλοι ενώνονται μεταξύ τους και συνθέτουν τον κύκλο των εμπειριών μας. Αυτός ο κύκλος για άλλους ανθρώπους έχει μεγαλύτερη διάμετρο, ενώ για άλλους έχει πιο μικρή. Πάντοτε βέβαια είναι ένας εν δυνάμει κύκλος καθώς εμείς οι ίδιοι εν συναρτήσει των συγκυριών που μας παρουσιάζονται συμβάλλουμε στην ανάπτυξή του. Σε κάποιο σημείο του κύκλου ίσως χρειαστεί να κάνουμε μια αναστροφή και να ανατρέξουμε σε μια παρελθούσα εμπειρία, σε ένα παρελθόν στιγμιότυπο, το οποίο είτε θα μας κάνει να αναλογιστούμε κάποια πράγματα για τη ζωή μας είτε θα μας φέρει δάκρυα συγκίνησης, είτε θα μας κάνει να χαμογελάσουμε είτε να εκνευριστούμε, είτε να θα μας μάθει πώς να αντιμετωπίσουμε μία νέα κατάσταση και εμπειρία είτε θα μας αποτρέψει από το να επαναλάβουμε το ίδιο λάθος.
Πάνω σε αυτόν τον κύκλο κινούμαστε ελεύθερα και συνεχώς με μία τάση επέκτασης αυτού. Κάποιοι άνθρωποι συνηθίζουν να πραγματοποιούν αρκετές αναστροφές πάνω στον κύκλο. Αυτό πολλές φορές οδηγεί στο να μην επεκτείνεται αυτός, αλλά αντίθετα να μένει στάσιμος και να προβαίνουμε σε ανακύκλωση. Η απρόσκοπτη πορεία προς τα εμπρός, προς το επόμενο σημείο είναι αύτη που συντελεί στη διεύρυνση του κύκλου των εμπειριών κι επομένως στην παράταση της ζωής.
Ο άνθρωπος πολλές φορές όντας στενά συνυφασμένος με την ιδέα του θανάτου, - την οποία θεωρεί ότι φοβάται κι ότι είναι ξένη προς εκείνον, αλλά στην ουσία ενστερνίζεται και επιδιώκει - αυτοκαταστρέφεται ή μάλλον αρέσκεται στην αυτολύπηση και στην αυτοκαταστροφή νομίζοντας ότι με αυτόν τον τρόπο θα προσελκύσει το ενδιαφέρον των ανθρώπων δίπλα του και θεωρώντας ότι μέσω του πόνου μπορεί να βιώσει την απόλυτη ηδονή. Δεν είναι τυχαίο ότι τα μεγαλύτερα αριστουργήματα έχουν προκύψει μέσα από βιώματα πόνου και απελπισίας! Λόγω αυτής της εμμονής αρέσκεται στην αναστροφή όχι με την έννοια της διδαχής, αλλά θέλοντας ασυνείδητα να βρει δικαιολογίες και πατήματα στο να μην βελτιωθεί, καθότι αυτό απαιτεί χρόνο, προσπάθεια, αδιάκοπο αγώνα, ενώ εκείνος τείνει προς τη μαλθακότητα και την οκνηρία στα πλαίσια της απελπισίας και της αυτολύπησης. Έτσι χαράσσει το δρόμο προς την καταστροφή του!
G.Z
