Μικρή εντυπωσιαζόμουν με τη
μεγάλη ξύλινη βιβλιοθήκη στο σαλόνι μας. Φαινόταν σαν βουνό μπροστά στο
μικρόσωμο κορμί μου και θυμάμαι που τέντωνα το κεφαλάκι μου προς τα πίσω για να
δω μέχρι και το τελευταίο βιβλίο που εξείχε εκεί πάνω, ψηλά. Σπαταλούσα ώρες
μπροστά στην τεράστια βιβλιοθήκη ξεφυλλίζοντας όλα αυτά τα παράξενα χρωματιστά βιβλία των γονιών μου, ενώ όσα δεν
είχαν χρώμα φρόντιζα να τα καλλωπίζω με τους χοντρούς ανοιχτόχρωμους μαρκαδόρους
μου. Μετα βίας διάβαζα μικρές σειρές λέξεων πασχίζοντας να βγάλω νόημα, αλλά
σίγουρα δραπέτευα σε εικόνες και ποικίλα σχέδια! ‘’Τα Μεγάλα Μουσεία’’ και η ‘’Αστρονομία’’
ήταν τα βιβλία με τη μεγαλύτερη ‘’επισκεψιμότητα’’ αν κρίνεις από τις απόπειρες
σχηματισμού πάνω τους των πρώτων μου γραμμάτων και των αγαπημένων μου χρωμάτων!
Κόκκινο, μπλε, ροζ, κίτρινο! Ουράνια τόξα, ήλιοι και όλος ο αισιόδοξος κόσμος ενός
μικρού κοριτσιού που μεγαλώνει! Οι γονείς απορούσαν με τη μανία που είχα να
κάνω κάθε φορά αμέσως μόλις επέστρεφα από το σχολείο άνω κάτω τη βιβλιοθήκη
μετακινώντας συνεχώς τα βιβλία και προσπαθώντας να διαβάσω τα πιο ιδιαίτερα.
Κάποια με τρόμαζαν με τις εικόνες τους, αλλά όσο πιο βαριά ήταν τόσο πιο πολύ δέχονταν
την εικαστική μου επέμβαση!
Εγώ όμως δεν ήθελα ποτέ να γίνω
ζωγράφος! Ήθελα να γράφω και να διαβάζω κι έτσι μόλις ξεκίνησα για τα καλά να
διαβάζω ολοκληρωμένες ιστορίες ήρθε και το πρώτο μου βιβλίο. Τοποθετήθηκε στη
δική μου πια χρωματιστή βιβλιοθήκη κι εγώ μόλις το είδα, έτρεξα με ορμή να το ανοίξω! Ένα χαρούμενο
πρασινωπό βιβλίο πάνω στη μικρή πορτοκαλί μου βιβλιοθήκη! Το αγκάλιασα
ψηλαφίζοντας το γυαλιστερό του εξώφυλλο και επεξεργαζόμενη τις λεπτές μυτερές
σελίδες του προσπαθούσα να συλλάβω το άρωμα των λέξεων!!! Ξεκίνησα να διαβάζω
αμέσως κλείνοντας την πόρτα του δωματίου μου κι αγνοώντας την ώρα του φαγητού!
Τίτλος του βιβλίου ‘’Τα στενά παπούτσια’’. Συγγραφέας: η Ζώρζ Σαρή, μια γυναίκα
που σε θωρούσε με δυναμισμό από το οπισθόφυλλο υποσχόμενη να σου χαρίσει
στιγμές αέρινες, καλοκαιρινές, αισιόδοξες, παιδικές, εφηβικές, μοναδικές μέσα
από τις γραμμές ενός λεπτεπίλεπτου βιβλίου!
Αυτή ήταν η πρώτη μου γνωριμία με
τη Ζωρζ. Τα βιβλία που ακολούθησαν πολλά: ‘’Κόκκινη Κλωστή δεμένη’’, ‘’Τα
γενέθλια’’, ‘’Ο χορός της ζωής’’, ‘’Τότε…’’. Η καθοριστική γνωριμία όμως με την
κυρία Σαρή, εκείνη η στιγμή που με γέμισε χαρά και ενθουσιασμό ήταν η προσωπική
γνωριμία μαζί της το 2008 όταν μια μαθήτριά μου είχε με το σχολείο της εργασία
πάνω στην εργογραφία αυτής της σπουδαίας κυρίας. Η μαθήτριά μου είχε αναλάβει
να παρουσιάσει μία περίληψη του βιβλίου ‘’Νινέτ’’ και να πάρει μια μικρή
συνέντευξη από την κυρία Σαρή σχετικά με αυτό το βιβλίο. Μου ζήτησε λοιπόν, να
είμαι παρούσα σε αυτή την παρουσίαση και δέχτηκα ανεπιφύλαχτα. Εξεπλάγην με την
εγκαρδιότητα των παιδιών, όταν η κυρία Σαρή μπήκε στον χώρο, αλλά και με την
απλότητα και την ποιότητα του χαρακτήρα της! Μίλησε με όλα τα παιδιά και κάθισε
πολύ παραπάνω από την καθορισμένη ώρα καθώς θεώρησε ότι τα παιδιά αξίζουν όλο
τον χρόνο και την αφοσίωσή της. Δεν άργησε η στιγμή που στάθηκε δίπλα μου. Οι
παλμοί της καρδιά μου επιταχύνθηκαν και δίστασα, αλλά τελικά πήρα θάρρος και της
μίλησα λέγοντάς της την ιστορία που σας έγραψα προηγουμένως. Αμέσως μου έφυγε
το άγχος και με έκανε να αισθανθώ ότι μιλάω σε έναν άνθρωπο που γνωρίζω χρόνια
και πραγματικά έτσι ήταν. Μέσα από τα βιβλία της είχαμε δημιουργήσει ένας είδος
σχέσης μοναδικής. Πλέον δεν ήταν η κυρία Σαρή, αλλά η Ζωρζ. Ώσπου ήρθε η ώρα
για τη σημαντική ερώτησή μου ‘’Ζώρζ, θα ήθελα να γίνω συγγραφέας κάποια στιγμή.
Τι θα με συμβουλεύατε και πώς θα μπορούσα να κάνω το πρώτο βήμα;’’ Εκείνη
χαμογέλασε με γλυκύτητα, μου έπιασε τις παλάμες μου και απάντησε ‘’Να γράφεις
με τη ψυχή σου κι όχι με τις αισθήσεις σου΄΄. Αυτή η απάντηση άλλαξε πολλά. Από
τότε δεν θέλω να γίνω συγγραφέας, αλλά θέλω να γράφω με ψυχή! Τόσο απλά!
Για τη Ζωρζ
